Gamificação

Sports lovers know it, challenging ourselves, competing, winning, and losing is part of our life, and what's more, it can be quite fun. Scientists say it, playing overarches human history and going beyond it. It represents an essential part of social life even among animals. Playing teaches how to cooperate in a team, how to take roles and follow rules, and how to interact with each other; it has evolutionary importance (Dalton & Luongo, 2019). Nevertheless, the systematic and purposeful utilization of playing in non-game contexts is a human “invention”. Just think about football. Did you know that the Mayan and Aztec cultures played an early version of football already around 1400 BC? The game had religious-political-cultural importance back then. (Some things don't change, so it seems.) Yet, it was not until the last decade that the application of playfulness became an emerging trend in various areas of professional life, as a pillar of behavior architecture utilized to shape and influence people toward the desired behavior choices. One of the primary fields where game-thinking is commonly used is sports and fitness.

Colaborar en equipo, afrontar retos, superar límites, ganar y perder son experiencias que, además de formar parte de la vida real, todos los amantes de la actividad física conocemos bien. ¿Qué pasaría si te dijéramos que todo esto se puede hacer de forma divertida? Los investigadores dicen que los juegos han sido parte de la actividad humana durante miles de años, e incluso se podría decir que el juego es anterior a la idea misma de historia. Representa una parte esencial de la vida social, incluso entre los animales: jugar y divertirse enseña a cooperar en equipo, a asumir roles y seguir reglas, y a interactuar con otros, tiene importancia evolutiva (Dalton & Luongo, 2019). Sin embargo, el uso de estrategias intencionales para aplicar elementos y mecánicas del juego en contextos no lúdicos es una "invención" humana. Pensemos simplemente en el fútbol: ¿sabías que las culturas maya y azteca ya jugaban una versión temprana del “juego de pelota” alrededor del año 1400 a. C.? En aquella época, este deporte tenía importancia religiosa, política y cultural. (Algunas cosas nunca cambian, ¿verdad?) Sin embargo, es sólo en la última década que la aplicación de la gamificación se ha convertido en una tendencia emergente en diversas áreas de la vida profesional, como un pilar de la arquitectura del comportamiento utilizado para influir y guiar los comportamientos deseados. El juego es un tema cada vez más presente y el deporte y la actividad física son ámbitos en los que se utiliza habitualmente el uso de juegos y situaciones lúdicas.

Gli amanti dello sport lo sanno: sfidare noi stessi, competere, vincere e perdere fa parte della nostra vita e, per di più, può essere molto divertente. Gli scienziati lo dicono: il gioco ha attraversato la storia dell'uomo e va oltre. Rappresenta una parte essenziale della vita sociale anche tra gli animali. Il gioco insegna a cooperare in una squadra, ad assumere ruoli e a seguire regole e a interagire con gli altri; ha un'importanza evolutiva (Dalton & Luongo, 2019). Tuttavia, l'utilizzo sistematico e mirato del gioco in contesti diversi dal gioco è una "invenzione" umana. Basti pensare al calcio. Sapevate che le culture Maya e Azteca giocavano una prima versione del calcio già intorno al 1400 a.C.? Il gioco aveva allora un'importanza religiosa, politica e culturale. (Tuttavia, solo nell'ultimo decennio l'applicazione del gioco è diventata una tendenza emergente in vari settori della vita professionale, come pilastro dell'architettura del comportamento utilizzata per modellare e influenzare le persone verso le scelte comportamentali desiderate. Uno dei campi principali in cui il pensiero ludico è comunemente utilizzato è quello dello sport e del fitness.

A sport szerelmesei tudják, hogy a kihívás, a versenyzés, a győzelem és a vereség az életünk része, ráadásul nagyon szórakoztató is lehet. A tudósok azt mondják, a játék átíveli az emberi történelmet, és túlmutat rajta. Még az állatok körében is a társas élet alapvető részét képezi. A játék megtanít a csapatban való együttműködésre, a szerepek vállalására és a szabályok betartására, valamint az egymással való interakcióra; evolúciós jelentőséggel bír (Dalton & Luongo, 2019). Mindazonáltal a játék szisztematikus és céltudatos felhasználása nem játékkontextusokban emberi „találmány”. Gondoljunk csak a labdarúgásra. A maja és azték kultúrák már i. e. 1400 körül játszották a labdarúgás korai változatát. A játéknak akkoriban vallási-politikai-kulturális jelentősége volt. (Úgy tűnik, néhány dolog nem változik.) Mégis, csak az elmúlt évtizedben vált a játékosság alkalmazása a szakmai élet különböző területein feltörekvő trenddé, mint a viselkedés-architektúra egyik pillére, amelyet az emberek formálására és befolyásolására használnak a kívánt viselkedésválasztások irányába. Az egyik elsődleges terület, ahol a játékosságot gyakran alkalmazzák, a sport és a testmozgás.

Sportliefhebbers weten het, onszelf uitdagen, concurreren, winnen en verliezen maakt deel uit van ons leven, en bovendien kan het best leuk zijn. Wetenschappers zeggen het, het spelen van overkoepelende menselijke geschiedenis en verder gaan dan dat. Het vertegenwoordigt een essentieel onderdeel van het sociale leven, zelfs onder dieren. Spelen leert hoe je in een team moet samenwerken, hoe je rollen moet aannemen en regels moet volgen, en hoe je met elkaar moet omgaan; het is evolutionair belangrijk (Dalton & Luongo, 2019). Niettemin is het systematische en doelgerichte gebruik van spelen in niet-spelcontexten een menselijke "uitvinding". Denk maar aan voetbal. Wist je dat de Maya- en Azteekse culturen al rond 1400 voor Christus een vroege versie van voetbal speelden? Het spel had toen een religieus-politiek-cultureel belang. (Sommige dingen veranderen niet, zo lijkt het.) Toch duurde het tot het laatste decennium voordat de toepassing van speelsheid een opkomende trend werd op verschillende gebieden van het professionele leven, als een pijler van gedragsarchitectuur die werd gebruikt om mensen te vormen en te beïnvloeden in de richting van de gewenste gedragskeuzes. Een van de belangrijkste gebieden waar game-thinking vaak wordt gebruikt, is sport en fitness.

Colaborar em equipa, enfrentar desafios, ultrapassar limites, ganhar e perder são experiências que, além de fazerem parte da vida real, todos os amantes da atividade física conhecem bem. E se dissessemos que tudo isso pode ser feito de uma forma divertida? Os investigadores afirmam que os jogos fazem parte da atividade humana há milhares de anos, podendo até dizer-se que o jogo é anterior à própria ideia de história. Representa uma parte essencial da vida social, mesmo entre os animais: jogar e brincar ensina a cooperar em equipa, a assumir papéis e a seguir regras, e a interagir com os outros, tem uma importância evolutiva (Dalton & Luongo, 2019). No entanto, a utilização de estratégias intencionais aplicar elementos e mecânicas de jogos em contextos não relacionados a jogos é uma "invenção" humana. Basta pensar no futebol: sabia que as culturas maia e asteca já jogavam uma versão inicial do „jogo de bola” por volta de 1400 a.C.? Nessa altura, este desporto tinha uma importância religiosa, política e cultural. (Há coisas que não mudam, não é?) No entanto, só na última década é que a aplicação da gamificação se tornou uma tendência emergente em várias áreas da vida profissional, como um pilar da arquitetura comportamental utilizado para influenciar e orientar comportamentos desejados. O lúdico é um tema cada vez mais presente e o desporto e a atividade física são áreas na quais o uso do jogo e de situações lúdicas são habitualmente utilizados.

Οι λάτρεις του αθλητισμού το γνωρίζουν, η πρόκληση, ο ανταγωνισμός, η νίκη και η ήττα είναι μέρος της ζωής μας και, επιπλέον, μπορεί να είναι αρκετά διασκεδαστικό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το παιχνίδι ξεπερνά την ανθρώπινη ιστορία και την υπερβαίνει. Αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής ακόμη και μεταξύ των ζώων. Το παιχνίδι διδάσκει πώς να συνεργαζόμαστε σε ομάδα, πώς να αναλαμβάνουμε ρόλους και να ακολουθούμε κανόνες και πώς να αλληλεπιδρούμε μεταξύ τους- έχει εξελικτική σημασία (Dalton & Luongo, 2019). Παρ' όλα αυτά, η συστηματική και σκόπιμη αξιοποίηση του παιχνιδιού σε περιβάλλοντα εκτός παιχνιδιού αποτελεί ανθρώπινη "εφεύρεση". Σκεφτείτε μόνο το ποδόσφαιρο. Γνωρίζατε ότι οι πολιτισμοί των Μάγια και των Αζτέκων έπαιζαν μια πρώιμη εκδοχή του ποδοσφαίρου ήδη γύρω στο 1400 π.Χ.; Το παιχνίδι είχε τότε θρησκευτική-πολιτική-πολιτιστική σημασία. (Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, έτσι φαίνεται.) Ωστόσο, μόλις την τελευταία δεκαετία η εφαρμογή του παιχνιδιού έγινε μια αναδυόμενη τάση σε διάφορους τομείς της επαγγελματικής ζωής, ως πυλώνας της αρχιτεκτονικής συμπεριφοράς που χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει και να επηρεάσει τους ανθρώπους προς τις επιθυμητές επιλογές συμπεριφοράς. Ένας από τους πρωταρχικούς τομείς στους οποίους χρησιμοποιείται συνήθως η παιγνιώδης σκέψη είναι ο αθλητισμός και η γυμναστική.